Gerçek doğum sancıları başlamadan önce, sıklıkla gebede bir takım değişikler meydana gelir. Bebeğin başının doğum kanalına yerleşmesiyle “hafifleme” veya “karın düşmesi” görülür. Bu durum, daha önce doğum yapmamışlarda doğumdan 1-2 hafta önce gözükebilirken doğum yapmışlarda doğum eyleminin erken evrelerine kadar görülmeyebilir. Bebeğin aşağı inmesine bağlı olarak, mide yanması, solunum kısalması gibi rahatsızlıklarda iyileşme görülür.
Ayrıca gebeliğin son 4-8 haftası boyunca artan sıklıkta düzensiz ve ağrısız kasılmalar ortaya çıkar. Bu kasılmalar, doğuma hazırlık sancıları olarak bilinmektedir. Hatta sık aralıklarla geldiklerinde, gebe bunları doğum sancısı zannedebilir. Bu nedenle “yalancı doğum ağrısı” olarak da isimlendirilir.
Gerçek doğum sancılarının başlangıcından birkaç gün önce, rahim ağzı yumuşamaya ve açılmaya başlar. Bu durum, gebelik boyunca bebeği annenin vajinasındaki mikrobik ortamdan koruyan mukus tıkacının atılmasına (nişan gelmesi) neden olur. Bu da hafif kanlı bir akıntı olarak fark edilir.
Gerçek doğum eyleminde, gebe sıklıkla sancıların farkındadır. Bu ağrılar sıklıkla belden yayılarak alt karna doğru ilerlemektedir. Her sancı giderek şiddetlenir ve pik yaptıktan sonra rahatsızlık hissi geçer. Fakat düzenli aralıklarla gelen sancılar bir müddet sonra daha da sıklaşmaya başlayacaktır. Hatta sancılar bebeği saran amniotik zarın yırtılmasına ve gebenin “suyunun gelmesi”ne neden olabilir. Bu durum, artık dünyaya gelmek isteyen bebeğin habercisidir…